De zuidkust

Langs de Zuidkust

25-9 / 26-9

Zondag,
We moeten de kamer in het motel leeg maken, en gaan dan op weg om boodschappen te doen, Edith en Charly ontmoeten we in het winkelcentrum en samen gaan we naar een pier aan het strand bij Frankston. Mooi zonnetje maar veel wind. Een wandeling langs het strand en koffie gedronken bij een strandtentje. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Dat valt nog niet mee. En na veel omhelzingen gaan we eindelijk weer op pad. We nemen de weg richting de zuidkust en koersen op nationaal park “Wilsons Promontory” af. Door dit park loopt 1 weg, en we rijden die 40 km helemaal af, langs prachtige uitzichten over de oceaan, langs diepe valleien en dichte bossen, we zien een kangoeroe, wat emoes, en een mombat, een grof uitgevallen stekelvarken, o.i.d. Tot nu toe hadden we die beesten alleen dood langs de kant van de weg gezien. Als de weg ophoud rijden we een enorme camping op, heel mooi gelegen tussen de zee, een rivier en duinen. Vogels vliegen rond de tenten, en een Kookaburra (Laughing) vrat, na een duikvlucht van zijn uitkijkpost, een stuk vlees van de vork van Jeannette af. Een enorme mombat zoekt eten in een tent, kortom weer voldoende te beleven. Na het eten nog een wandeling om de camping heen gemaakt, was een hele tippel, en via het riviertje achter onze plek weer terug.
De avonden zijn best wel koud, en het is er om 19:00 uur al volledig donker. In de camper nog wat gelezen, en weer vroeg te bed.

Maandag,

De volgende dag weer vroeg op, ontbijten en op pad, de 40 km weg weer terug het park uit. Voordat we ons klaar maken voor weer een lange rit gaan we nog een stuk lopen in het uitgestrekte bos. We zien weer de prachtigste vogels en het is mooi zonnig weer. Nog wel koud.
We gaan weer rijden en vervolgen onze weg tot aan het havenstadje Lakes Entrance. Hier ligt een complete vissersvloot, maar ook zeewaardige jachten. Pelikanen zwemmen in de haven, zonnetje schijnt heerlijke omgeving. Vervolgen de weg naar Orbost, waar we een campeerplek uit het grote boek zoeken. Dit blijkt bij een taveerne te zijn, en we kunnen op een prachtig veldje staan. ’s Avonds kunnen we in de taveerne bij een haardvuur ons lekker verwarmen, en bij een kaartspelletje bespreken we de afgelopen dagen.