Albury
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton&Jeannette
17 September 2016 | Australië, Albury
Vrijdag middag om ca. 18:00 uur plaatselijke tijd arriveerde we bij onze familie Bob en Liz. Maar voor we daar waren hebben we genoeg meegemaakt.
Woensdag 14-9.
We nemen afscheid van tante Jotie en gaan op weg richting Albury, ongeveer 5 à 600 km verder. We plannen dit in drie dagen te doen, dus overzichtelijk afstanden.
De eerste track langs de oostkust ten zuiden van Sydney. Een prachtige route door leuke badplaatstjes, langs prachtige witte strandjes, en machtige vergezichten. Bij het plaatsje Nowra de binnenlanden in, door een natuurreservaat. De weg veranderd regelmatig in een gravelweg, of zandpad, maar dat mag de pret niet drukken. Wel als deze "gravelroads" zo'n 50 tot 60 km lang zijn, dan wordt het toch wel vervelend rijden, als het dan ook nog af en toe regend, kun je je voorstellen hoe de auto er op een zeker moment uit ziet. Om ca. 18:30 uur zijn we bij het plaatsje Braidwood en even buiten dit plaatsje onze eerste camping plek gevonden. Volledig uitgerust met toilet, en verder niets dan een stromend riviertje. Het was best wel koud, en we waren ook moe, dus Potje koken en dan direct naar bed.
Donderdag 15-9
Vroeg opgestaan, ontbeten, en een wandelingetje gemaakt langs het riviertje. Inpakken en weer op pad... Dat dachten we ten minste, bij het de weg oprijden merkte ik dat we een lekke band hadden, dus auto langs de weg geparkeerd, en maar aan het werk. Eerst zoeken waar al het gereedschap ligt, waar de reserveband is en hoe een en ander ook al weer moet. Het was lang geleden dat ik een band verwisseld had. Al met al was ik het nog niet verleerd, en na een half uurtje toch op weg. Het reserve wiel was een thuisbrenger, dus niet te lang mee rijden. In het stadje een garage gezocht om de band te laten repareren, althans dat dacht ik. De garagehouder, een echte Australiër, een garage vol met onderdelen, half uit elkaar liggende motoren, overal gereedschap en moesten hink stap sprong over alles heen stappen. De man keek eens naar de band, schudde zijn hoofd en begon te praten met een Australisch accent waar we niets van begrepen. Deman, zo uit een film van de 50-tige jaren weg gelopen, begon in een stapel banden te rommelen en vond er een die ongeveer dezelfde maat had. Verwisselde deze en gaf hem terug. Ik weer de band verwisseld, alsof ik het zeker niet mocht verleren, en ging afrekenen. Deze ongetwijfeld kundige techneut wou 5 Australiche dollars hebben, alleen voor zijn tijd, en niks voor de band..!
Uiteindelijk dit dorpje verlaten en na drie uur rijden over ongeveer dezelfde wegen als gisteren komen we in Cooma aan. Dit blijkt een zeer modern wintersport plaatsje te zijn. Waar een vriendelijke serveerster ons er op wees dat de weg die we wilde nemen niet open was. (Dicht wegens sneeuwval) Ook Bob had ons al gewaarschuwd om een andere route te nemen wegen ondergelopen wegen door uit de oevers getreden rivieren. Dus navragen bij de toerist information. Daar wezen ze ons inderdaad op de diverse problemen en adviseerde een route die we wel konden nemen, als we maar opschoten, want er was weer een sneeuwwaarschuwing. Wij niet eigenwijzer dan we zijn, toch maar die weg genomen, genaamd "The snowing mountain Highway".
Boven over de pas langs de besneeuwde bermen en zo weer slingerend naar beneden. We hadden begrepen dat het in Nederland zo'n 30 graden is, en hier reden we langs de sneeuw.
Vlak bij het plaatsje Tumut, een camping gevonden waar we de volgende morgen in een waar paradijs ontwaakte. Tussen de Emoes, kangoeroes, en ander exotische vogels hebben we ontbeten. Nu nog een kleine 150 km naar Albury afleggen, langs een riviertje, welke de vormen van een hele grote rivier heeft aangenomen, langs ondergelopen wegen, zijn we uiteindelijk goed in Albury aangekomen. Eerst nog proberen een juiste band voor de auto te vinden, en na drie bandencentra bezocht te hebben heeft de laatste de juiste maat band, maar geen tijd meer om deze nog te vervangen. Dan maar een afspraak gemaakt voor de volgende morgen, en op weg naar de wachtende familie.
's Avonds gegeten in het restaurant waar Bob een optreden heeft (hij is muziekant) en na een leuke avond vermoeit te bed.
Zaterdag 15-9
Met de familie een rondtoer gemaakt langs een aantal natuurgebieden en parken waar we genoten hebben van al de voor ons vreemde vogels en planten. Morgen nog een dag hier, en dan nemen we een week om naar Frankston bij Melborne te gaan.
Ook nu zullen we niet altijd met het net verbonden zijn, dus wanneer het volgende verslag komt kan ik nog niet zeggen. Maar het komt wel..!
Ton en Jeannette.
Woensdag 14-9.
We nemen afscheid van tante Jotie en gaan op weg richting Albury, ongeveer 5 à 600 km verder. We plannen dit in drie dagen te doen, dus overzichtelijk afstanden.
De eerste track langs de oostkust ten zuiden van Sydney. Een prachtige route door leuke badplaatstjes, langs prachtige witte strandjes, en machtige vergezichten. Bij het plaatsje Nowra de binnenlanden in, door een natuurreservaat. De weg veranderd regelmatig in een gravelweg, of zandpad, maar dat mag de pret niet drukken. Wel als deze "gravelroads" zo'n 50 tot 60 km lang zijn, dan wordt het toch wel vervelend rijden, als het dan ook nog af en toe regend, kun je je voorstellen hoe de auto er op een zeker moment uit ziet. Om ca. 18:30 uur zijn we bij het plaatsje Braidwood en even buiten dit plaatsje onze eerste camping plek gevonden. Volledig uitgerust met toilet, en verder niets dan een stromend riviertje. Het was best wel koud, en we waren ook moe, dus Potje koken en dan direct naar bed.
Donderdag 15-9
Vroeg opgestaan, ontbeten, en een wandelingetje gemaakt langs het riviertje. Inpakken en weer op pad... Dat dachten we ten minste, bij het de weg oprijden merkte ik dat we een lekke band hadden, dus auto langs de weg geparkeerd, en maar aan het werk. Eerst zoeken waar al het gereedschap ligt, waar de reserveband is en hoe een en ander ook al weer moet. Het was lang geleden dat ik een band verwisseld had. Al met al was ik het nog niet verleerd, en na een half uurtje toch op weg. Het reserve wiel was een thuisbrenger, dus niet te lang mee rijden. In het stadje een garage gezocht om de band te laten repareren, althans dat dacht ik. De garagehouder, een echte Australiër, een garage vol met onderdelen, half uit elkaar liggende motoren, overal gereedschap en moesten hink stap sprong over alles heen stappen. De man keek eens naar de band, schudde zijn hoofd en begon te praten met een Australisch accent waar we niets van begrepen. Deman, zo uit een film van de 50-tige jaren weg gelopen, begon in een stapel banden te rommelen en vond er een die ongeveer dezelfde maat had. Verwisselde deze en gaf hem terug. Ik weer de band verwisseld, alsof ik het zeker niet mocht verleren, en ging afrekenen. Deze ongetwijfeld kundige techneut wou 5 Australiche dollars hebben, alleen voor zijn tijd, en niks voor de band..!
Uiteindelijk dit dorpje verlaten en na drie uur rijden over ongeveer dezelfde wegen als gisteren komen we in Cooma aan. Dit blijkt een zeer modern wintersport plaatsje te zijn. Waar een vriendelijke serveerster ons er op wees dat de weg die we wilde nemen niet open was. (Dicht wegens sneeuwval) Ook Bob had ons al gewaarschuwd om een andere route te nemen wegen ondergelopen wegen door uit de oevers getreden rivieren. Dus navragen bij de toerist information. Daar wezen ze ons inderdaad op de diverse problemen en adviseerde een route die we wel konden nemen, als we maar opschoten, want er was weer een sneeuwwaarschuwing. Wij niet eigenwijzer dan we zijn, toch maar die weg genomen, genaamd "The snowing mountain Highway".
Boven over de pas langs de besneeuwde bermen en zo weer slingerend naar beneden. We hadden begrepen dat het in Nederland zo'n 30 graden is, en hier reden we langs de sneeuw.
Vlak bij het plaatsje Tumut, een camping gevonden waar we de volgende morgen in een waar paradijs ontwaakte. Tussen de Emoes, kangoeroes, en ander exotische vogels hebben we ontbeten. Nu nog een kleine 150 km naar Albury afleggen, langs een riviertje, welke de vormen van een hele grote rivier heeft aangenomen, langs ondergelopen wegen, zijn we uiteindelijk goed in Albury aangekomen. Eerst nog proberen een juiste band voor de auto te vinden, en na drie bandencentra bezocht te hebben heeft de laatste de juiste maat band, maar geen tijd meer om deze nog te vervangen. Dan maar een afspraak gemaakt voor de volgende morgen, en op weg naar de wachtende familie.
's Avonds gegeten in het restaurant waar Bob een optreden heeft (hij is muziekant) en na een leuke avond vermoeit te bed.
Zaterdag 15-9
Met de familie een rondtoer gemaakt langs een aantal natuurgebieden en parken waar we genoten hebben van al de voor ons vreemde vogels en planten. Morgen nog een dag hier, en dan nemen we een week om naar Frankston bij Melborne te gaan.
Ook nu zullen we niet altijd met het net verbonden zijn, dus wanneer het volgende verslag komt kan ik nog niet zeggen. Maar het komt wel..!
Ton en Jeannette.
-
17 September 2016 - 12:46
Mam:
Hoi allebei,
Fantastisch die reis-verslagen. Roeping gemist, je had schrijver moeten worden!
Heb zo genoten van alles wat jullie beleefd hebben, als of ik erbij was.
Ga zo door, dit beleef je maar één keer. Ben zó blij voor jullie. Liefs, Mam. -
17 September 2016 - 13:57
Aad:
Hoi Ton,
Groot avontuur daar. Lekke band is beetje pesterij van het lot maar kan jullie pret niet drukken. Gisteren in Ewsum gespeeld. Ging goed. (invaller Martin). Mooie reis verder en neem kangoeroe mee als mascotte voor de band.
Groet groet, Aad
-
17 September 2016 - 20:24
Mo:
Geweldig! Ik had Australië nooit geassocieerd met sneeuw, dus met dank aan jullie op mn ouwe dag nog wat geleerd -
18 September 2016 - 16:01
Ans:
Hoi Ton en Jeannette Rik heeft het voor mij in orde gemaakt ik hoop dat ik nu de berichten
ook op de mail krijg gr ma
-
19 September 2016 - 20:44
Ineke Van Der Veer:
Hallo Ton en Jeannette,
Wat een leuk en spannend verhaal. Ik doe mijn ogen dicht en zie jullie al rijden. Avontuur, heerlijk. Hier kun je straks bij het thuis komen weer heel lang op terugzien en weer beleven. Blijf genieten en blijf lachen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Liefs Ineke, trouwens de 30 graden zijn voorbij. Het is nog mooi weer voor de tijd van het jaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
